သော့ချက်စာလုံး Movie Theater

“အင်ပါယာ” ဆိုတဲ့ ပင်လယ်နားကရုပ်ရှင်ရုံကြီး။ အဲဒီမှာအလုပ်လုပ်နေကြတဲ့ဝန်ထမ်းတွေလည်းမိသားစုလိုချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ပါ။ ထူးခြားနေတာကတော့ ဟီလာရီဆိုတဲ့အမျိုးသမီးပဲ။သူက စိတ်ကစဉ့်ကလျားရောဂါကြောင့် ဆေးရုံပြပြနေရသူ တစ်နေ့မှာတော့ စတီဖင်ဆိုတဲ့ လူမည်းကောင်လေးတစ်ယောက် ဝန်ထမ်းအသစ်အနေနဲ့ သူတို့ဆီရောက်လာခဲ့ပါတယ် စိတ်ဓါတ်ကျနေတတ်တဲ့ဟီလာရီ့ဘဝထဲဝင်လာတဲ့ စတီဖင်၊လူမည်းလို့အမြဲခွဲခြားခံနေရပြီး အိပ်မက်တွေလက်လျှော့ခဲ့ရတဲ့ စတီဖင့်ဘဝထဲဝင်လာတဲ့ ဟီလာရီ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဘယ်လိုတွေအကူအညီဖြစ်သွားစေမလဲဆိုတာကတော့

ဂွတ်ဘိုင်ဒရာဂွန်အင်း တစ်ကားလုံးက ရုပ်ရှင်ရုံဟောင်းတစ်ခုမှာ တစ်ချိန်က legenကြီး ကင်းဟူရဲ့ ဒရာဂွန်အင်းကားပြနေတဲ့ အချိန်တစ်ခုကို ရိုက်ထားရုံသက်သက်ပဲ။ ဒီလိုရိုက်တာ Tsai Ming Liangပထမဆုံးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ရုပ်ရှင်ကို ရုပ်ရှင်ပို ဆန်စေခဲ့တဲ့ အင်ဂမာဘတ်မန်းတို့ အီရန်ရုပ်ရှင်က ဆရာတစ်ဆူဖြစ်တဲ့Abbas Kiraostami တို့လည်း ရိုက်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ Tsai Ming Liangကလည်း Tsai Ming Liangပါပဲ။ သူ့ကားက ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့သူတွေအကြောင်းကားလား ရုပ်ရှင်တကယ်မကြည့် တဲ့သူတွေအကြောင်းကားလားတော့ မသည်းကွဲဘူး။ ရုပ်ရှင်ရုံက လူတော့သိပ်မများလှဘူး။ အကုန်လုံးနီးပါးက ရုပ်ရှင်တကယ် ကြည့်နေတာမဟုတ်ဘဲ ကြောင်လာပျောက်နေတဲ့သူတွေချည်း။ ဒါကြောင့်ပဲနေပါမယ် ဒီဒရာမာကားကို Tsai Ming Liangပြန်ကြည့် တော့ ဟာသကားကြည့်သလို ခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်မိသတဲ့။ တော်တော်ရယ်ရတဲ့ကားပဲလို့ဖြေဖူးတယ်။ သူကလည်းသူကိုး။ ဒရာမာ အခြေအနေတွေကို humour ဆန်ဆန်ပါ အငွေ့အသက်ရအောင် လုပ်နေကျပဲ။ ခုနပြောသလို ရုပ်ရှင်မကြည့်တဲ့သူ တွေအကြောင်း ရိုက်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ ကားထိုးတဲ့သူရယ် လက်မှတ်ရောင်းတဲ့မိန်းမရယ် ကာရိုက်တာကိုလည်း အထူးတလည်ပြထားသေးတယ်။