Nieuchwytny seryjny morderca od lat zbiera krwawe żniwa, a motywacja jego działania pozostaje nieodgadniona. Szef FBI postanawia zwerbować młodą, utalentowaną policjantkę, której problemy osobiste zdają się być kluczem do pokrętnej psychiki mordercy. Wspólnymi siłami zaglądają w głąb ludzkiej natury szukając zależności między przemocą, a miłością.
Film "22 lipca" w reżyserii nominowanego do Oscara Paula Greengrassa ("Kapitan Phillips", "Lot 93") opowiada o wydarzeniach rozgrywających się bezpośrednio po najtragiczniejszym zamachu terrorystycznym w historii Norwegii. 22 lipca 2011 roku prawicowy ekstremista zdetonował bombę w samochodzie-pułapce na terenie Oslo, a następnie otworzył ogień na obozie organizacji młodzieżowej, zabijając łącznie 77 osób. W "22 lipca", towarzysząc jednej z ocalałych z zamachu osób w fizycznej i emocjonalnej podróży, obserwujemy, jak cały kraj radzi sobie na drodze do pojednania i zagojenia ran.
Połowa lat 80'. W Niemczech Wschodnich trwa kryzys, wojska Układu Warszawskiego blokują granice Berlina Zachodniego. Dochodzi do eskalacji konfliktu. Wojska UW najeżdżają Niemcy Zachodnie. Siły NATO, nie mogąc powstrzymać ich w sposób konwencjonalny, decydują się na użycie broni nuklearnej przeciwko oddziałom wroga; zaraz potem Sowieci zrzucają bombę atomową na regionalne dowództwo NATO. Następuje zmasowany atak atomowy z obu stron. Po wystrzeleniu kilkuset rakiet z głowicami atomowymi przez obie strony następuje zawieszenie broni. Jednak zniszczenia są przerażające. Miasta leżą w gruzach, z nieba spada pył radioaktywny, ocaleli ludzie masowo zapadają na chorobę popromienną i umierają. Nie działa elektryczność. brak jest łączności, szerzy się anarchia, dochodzi do samosądów.
Wigilia Bożego Narodzenia 1993 roku. Wiadomości wypełniają beznamiętne niusy o zamieszkach na Haiti, problemach Michaela Jacksona i wojnie na Bałkanach. I o bezsensownej masakrze w jednym z wiedeńskich banków, gdzie nastolatek zastrzelił 3 osoby. Z boku obserwujemy, jak rumuński chłopiec Marian kradnie, by przeżyć, jak starszy pan przygotowuje sobie zupę, jak uczeń Max gra w pingponga, jak pewne małżeństwo nie umie się porozumieć z Anną - dziewczynką, którą chcą przygarnąć... Marian uciekł do Austrii, bo słyszał, że "ludzie są tu dobrzy dla dzieci". Podglądamy tych ludzi bez zbliżeń, ich rutynowe czynności, problemy z komunikacją z innymi... A wszystko przybliża nas do tragedii... Beznamiętnie.
